Ks. Szychowski: Cierpliwość to jest taki, źródło słów tego słowa to jest od cierpienia, znaczy coś wycierpieć, wytrzymać. A ja sobie tak myślę, że to takie negatywne, ale a ten wymiar pozytywnej cierpliwości?

Ks. Winiarski: Cierpliwość otwiera ostatnie drzwi, tak mówili Święci. Więc jeżeli chcemy się tam dostać, tam najdalej, a chyba chcemy, czyli osiągnąć cel ostateczny, no to cierpliwość jest niezbędna. Ale musimy pamiętać, że cierpliwość jest cnotą, a cnota jest dziełem Ducha Świętego w człowieku, więc pewnie też jest trochę owocem naszych wysiłków. A lepiej chyba powiedzieć współpracy, że poddajemy się działaniu Ducha Bożego i to też wymaga cierpliwości. Myślę, że mamy problem z czasem. Żyjemy w coraz szybszym świecie, który pędzi i podkręca to tempo i chcemy coraz szybciej osiągać jakieś cele.

KS: No właśnie ta prędkość, bo to dobrze mówisz, w sensie takim, nie to żebyś wcześniej źle mówił, ale że z tą cierpliwością bardzo powiązana jest właśnie ta prędkość osiągania danych celów. Bo nawet kiedy mówimy, że bądź cierpliwy albo nie jesteś cierpliwy, to nie, że nie osiągniesz tego, co sobie tam wyznaczyłeś w życiu. Nawet w kwestiach duchowych, bożych. Tylko, że kwestia tego właśnie czasu, w którym my to chcemy osiągnąć, a my dzisiaj jakoś chcemy ten czas właśnie zamknąć w jakiejś takiej puszce i myśleć sobie, że jak coś się wydarzy teraz albo od razu, to to ma większą wartość niż to, co się wydarza w jakimś procesie dłuższym. I wydaje mi się, że to często powoduje, że na przykład tracimy cierpliwość.

KW: A może chodzi o nasze rozumienie czasu jako takiego, że ten czas to nie tylko godziny i lata, tylko to są pewne doświadczenia i to wiedzą na przykład starzy, doświadczeni ludzie, czy na przykład artyści, mistrzowie sportu, ci, którzy osiągają jakieś wyżyny. Wiedzą, że nie da się tego w jeden sezon osiągnąć. Zbudować formę, nie wiem, osiągnąć mistrzostwa, zdobyć złotego medalu, stanąć na podium, wygrać konkurencję jakąś, zdobyć Nobla. Przecież najwięksi asceci, czy jedni z największych ascetów, tak jak naukowcy, siedzą w tych laboratoriach, nikt o nich nie mówi i nagle, kiedy uda im się coś odkryć, wtedy pojawia się ich nazwisko, a tak to normalnie żyjemy, jakby ich nie było. I to też wymaga pewnej cierpliwości, że jakby nie istnieje w tym świecie, chociaż żyje, pracuje i to nawet ciężko. Myślę, że czas jest takim tworzywem, którego mamy codziennie coraz mniej i boimy się, że nam go zabraknie. I stąd może jest taka popędliwość, żeby szybko osiągać.

KS: Czyli brak cierpliwości związany jest z wysokim poziomem lęku czy niepokoju takiego wewnętrznego, a cierpliwość związana jest z jakimś wewnętrznym pokojem, łagodnością.

KW: Myślę, że tak. Myślę, że ta twoja intuicja tutaj jest bardzo dobra, że człowiek opanowany i mający ten pokój wewnętrzny potrafi czekać. Zresztą to rozumienie kairos, że to jest ten moment stosowny. Cienka Koheleta mówi, że na wszystkie sprawy Bóg wyznaczył właściwą porę. Że wcześniej to jest za wcześnie, a później to jest za późno. Musi się wydarzyć o właściwej porze.

KS: No i właśnie na tą właściwą porę czekamy. Tak sobie myślę o cierpliwości naszych słuchaczy. Czy już się skończyła?

wytrzymać. A ja sobie tak myślę, że to takie negatywne, ale a ten wymiar pozytywnej cierpliwości?

KW: Cierpliwość otwiera ostatnie drzwi, tak mówili Święci. Więc jeżeli chcemy się tam dostać, tam najdalej, a chyba chcemy, czyli osiągnąć cel ostateczny, no to cierpliwość jest niezbędna. Ale musimy pamiętać, że cierpliwość jest cnotą, a cnota jest dziełem Ducha Świętego w człowieku, więc pewnie też jest trochę owocem naszych wysiłków. A lepiej chyba powiedzieć współpracy, że poddajemy się działaniu Ducha Bożego i to też wymaga cierpliwości. Myślę, że mamy problem z czasem. Żyjemy w coraz szybszym świecie, który pędzi i podkręca to tempo i chcemy coraz szybciej osiągać jakieś cele.

KS: No właśnie ta prędkość, bo to dobrze mówisz, w sensie takim, nie to żebyś wcześniej źle mówił, ale że z tą cierpliwością bardzo powiązana jest właśnie ta prędkość osiągania danych celów. Bo nawet kiedy mówimy, że bądź cierpliwy albo nie jesteś cierpliwy, to nie, że nie osiągniesz tego, co sobie tam wyznaczyłeś w życiu. Nawet w kwestiach duchowych, bożych. Tylko, że kwestia tego właśnie czasu, w którym my to chcemy osiągnąć, a my dzisiaj jakoś chcemy ten czas właśnie zamknąć w jakiejś takiej puszce i myśleć sobie, że jak coś się wydarzy teraz albo od razu, to to ma większą wartość niż to, co się wydarza w jakimś procesie dłuższym. I wydaje mi się, że to często powoduje, że na przykład tracimy cierpliwość.

KW: A może chodzi o nasze rozumienie czasu jako takiego, że ten czas to nie tylko godziny i lata, tylko to są pewne doświadczenia i to wiedzą na przykład starzy, doświadczeni ludzie, czy na przykład artyści, mistrzowie sportu, ci, którzy osiągają jakieś wyżyny. Wiedzą, że nie da się tego w jeden sezon osiągnąć. Zbudować formę, nie wiem, osiągnąć mistrzostwa, zdobyć złotego medalu, stanąć na podium, wygrać konkurencję jakąś, zdobyć Nobla. Przecież najwięksi asceci, czy jedni z największych ascetów, tak jak naukowcy, siedzą w tych laboratoriach, nikt o nich nie mówi i nagle, kiedy uda im się coś odkryć, wtedy pojawia się ich nazwisko, a tak to normalnie żyjemy, jakby ich nie było. I to też wymaga pewnej cierpliwości, że jakby nie istnieje w tym świecie, chociaż żyje, pracuje i to nawet ciężko. Myślę, że czas jest takim tworzywem, którego mamy codziennie coraz mniej i boimy się, że nam go zabraknie. I stąd może jest taka popędliwość, żeby szybko osiągać.

KS: Czyli brak cierpliwości związany jest z wysokim poziomem lęku czy niepokoju takiego wewnętrznego, a cierpliwość związana jest z jakimś wewnętrznym pokojem, łagodnością.

KW: Myślę, że tak. Myślę, że ta twoja intuicja tutaj jest bardzo dobra, że człowiek opanowany i mający ten pokój wewnętrzny potrafi czekać. Zresztą to rozumienie kairos, że to jest ten moment stosowny. Cienka Koheleta mówi, że na wszystkie sprawy Bóg wyznaczył właściwą porę. Że wcześniej to jest za wcześnie, a później to jest za późno. Musi się wydarzyć o właściwej porze.

KS: No i właśnie na tą właściwą porę czekamy. Tak sobie myślę o cierpliwości naszych słuchaczy. Czy już się skończyła?